برای تهیه ی این کتاب با شماره  همراه 09133679942تماس حاصل بفرمایید

شهادت ثالثه

1- جناب سلمان فارسی در زمان پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم در اذان و اقامه بعد از شهادت به رسالت رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم به ولایت امام امیرالمؤمنین علیه السلام نیز شهادت می داد.

یکی از اصحاب به محضر پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم شرفیاب شده و عرضه داشت:

یارسول الله! امروز چیز عجیبی شنیدم که هرگز به گوشم نخورده بود!

آن حضرت فرمودند: چه شنیدی؟

گفت: سلمان را دیدم که در اذان بعد از شهادت به رسالت، به ولایت علی بن ابی طالب علیه السلام شهادت می داد!

پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: چیز خوبی شنیده ای.

2- یکی از اصحاب به خدمت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم شرفیاب شده و عرض کرد:

یا رسول الله! ابوذر را دیدم که در اذان بعد از شهادت به رسالت، به ولایت علی بن ابی طالب علیه السلام نیز شهادت می داد! پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم فرمودند: مگر فراموش کرده ای که در غدیرخم گفتم:

« من کنت مولاه فهذا علی مولاه »

(هر کس که من مولای او هستم، علی نیز مولای اوست)

هر کس این پیمان را بشکند، جز به خودش آسیب نمی رساند.1

بر اساس این دو روایت، گفتن:

« اشهد ان علیا ولی الله»

در اذان سابقه طولانی دارد و به زمان رسول اکرم صلی الله علیه وآله وسلم بر می گردد. و از تعابیر پیامبراکرم صلی الله علیه وآله وسلم کاملاً روشن است که بر آن صحّه گذاشته و به اصطلاح آن را «تقریر» فرموده است.

پس بنابراین مشی فرهنگی مؤمنان و عقیده ی حق باوران اسلام بر آن است که هر کجا که نام رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم بر زبان جاری می شود، نام امیرمؤمنان علی علیه السلام نیز بر زبان جاری شود.

رهنمودهای فراوانی نیز از رسول خدا صلی الله علیه وآله وسلم و ائمه ی طاهرین علیهم السلام در این باره در اختیار است که ما به علت اینکه بحث به درازا کشیده می شود از گفتن آن خودداری می کنیم. باشد که ان شاءالله در مبحثی دیگر و در کتابی دیگر به آن بپردازیم.  

جنگ بدر

قریش نیرو و قوای خویش را برای جنگ با پیامبری که در مدینه جامعه ای اسلامی بنیان نهاده بود و ستمگران را تهدید می کرد، گرد آورده و هزار مرد جنگی و مسلح را به مدینه روانه کرد. این در حالی بود که سپاه پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم چندان از قدرت نظامی چشمگیر و قابل اعتنایی برخوردار نبود. هر دو سپاه در منطقه ای به نام « بدر» رو در روی یکدیگر ایستادند. در سیزدهمین روز از ماه مبارک رمضان سال نخست هجری، نبرد میان دو سپاه با جنگ تن به تن آغاز شد. در میان سپاه قریش سه تن از دلیر مردان آنان به نام های شیبة بن ربیعة و عتبة بن ربیعة و ولید بن ربیعة برای نبرد تن به تن بیرون آمده خواستار جنگ با همتایان خود شدند. رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نیز عبیدة بن حارث و حمزة بن عبدالمطلب و حضرت علی علیه السلام را به رویارویی ایشان فرستاد. حضرت امیرالمومنین علی علیه السلام به نبرد پرداخت تا آنکه ولید و شیبة را از پای درآورد و در کشتن فرد دیگر نیز همکاری کرد. بدین ترتیب، قریش دلاورترین مردان خود را از دست داد. پس از مبارزه ی دیگری همچنین حضرت علی علیه السلام، حنظلة بن ابی سفیان و عاص بن سعید بن عاص و عده ای دیگر از دلیر مردان مکه را به خاک و خون نشاند و به خواست خدا کفار تار و مار و مسلمانان پیروز شدند